Войцицкий Казимир-Владислав

— польский писатель, род. 1807, ум. 1879 г. Воспитывался и учился в Варшаве, издал целый ряд популярных, много читавшихся сочинений, сборников народной литературы и повестей: "Historja literatury polskiej (1845); "Prżysłowia Narodowe (1830); "Pieśni Ojczyste (1830); "Pieśni ludu Białochrobatów, Mażurów i Rusi z nad Bugu" (1836); "Klechdy starożytne podania i powieści ludu polskiego i Rusi" (1837); "Starożytne przypowieści" (1836); "Kurpie" (1834); "Amerykanin" (1831); "Stare gawędy č obrazy" (1850); "Zarysy domowe" (1842); "Domowe powiastki i wizerunki" (1846); "Domowe powieści" (1858); "Mazowieckie powiastki" (1858); "Silva rerum" (1861); "Tеatr starożytny w Polsce" (1840); "Cmentarz Powązkowski" (1855-58); "Zyciorysy znakomitych ludzi" (1850); "Szkice historyczne" (1869); "Niewiasta polska w początkach biezącego stulecia" (1875); "Ostatni klasyk" (1872); "Kawa literacka" (1873); "Fr. Skarbek" (1873); "Warszawa i jej społeczność" (1875). Â. принадлежит также заслуга издания многих памятников старой польской литературы: "Pamiętniki Jana Kilinskiego" (1830); "Bibljoteka starożytnych pisarzy polskich" (1843-44, 6 т.); "Pamiętniki" (1846); "Statuty polskie króla Kazimierza" (1847); "J. St. Wydżga i jego pamiętnik" (1852); "Latopisiec albo kronika Jerlicza" (1853). Ń 1850 года до смерти Войцицкий был редактором журнала "Biblioteka Warszawska", а с 1866 еженедельной газеты "Kł osy".